1η Ημέρα

             Το προσκύνημα ξεκίνησε στο Κάϊρο όπου γνώρισα τους συνταξιδιώτες μου για τις επόμενες 7 μέρες και αμέσως αρχίσαμε την πορεία για την χερσόνησο του Σινά περνώντας την διώρυγα του Suez και ταξιδεύοντας παραλιακά στην ασιατική πλευρά της Ερυθράς Θάλασσας.

             Περίπου στις 5 το απόγευμα φτάσαμε σε μια παραλιακή πόλη, την Ραϊθώ, όπου βρίσκεται η μονή του Αγίου Γεωργίου. Η Ραϊθώ είναι μια μικρή πόλη όπου η πλειονότητα του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι και υπάρχουν αρκετοί μονοφυσήτες (Κόπτες) έχοντας έναν επιβλητικό ναό.

             Έχοντας εντυπωσιαστεί, φτάσαμε στην μονή του Αγίου Γεωργίου η οποία αντιθέτως ήταν ταπεινή αλλά πολύ περιποιημένη. Μας υποδέχτηκαν με πολύ αγάπη ο Ηγούμενος της μονής, Πατέρας Αρσένιος μαζί με ,έναν άλλο Πατέρα. Ο Πατέρας Αρσένιος καθυστέρησε την αναχώρηση του που ήταν προγραμματισμένη την ίδια μέρα και αναγκάστηκε να φύγει βράδυ με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.

Ελληνο-Ορθόδοξο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στην Ραϊθώ του Σινά

             Τον Άγιο Γεώργιο οι Άραβες τον ευλαβούνται, ίσως και να τον φοβούνται όσοι είναι κακόδοξοι, καθώς αγιογραφείται ως έφιππος στρατιώτης.

             Η ευλογία του προσκυνήματος αυτού περιλαμβάνει και το χαριτόβρυτο και άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτης οποίος συνέγραψε την Κλίμακα. Οι μοναχοί αναγκάστηκαν να χτίσουν ένα μικρό δωμάτιο έξω από το καθολικό της μονής γιατί έρχονται συνέχεια κάτοικοι και ζητούν χάρες από τον Άγιο και ήταν επικίνδυνο να μένει ανοιχτή η εκκλησία. Για αυτό και μερικοί άραβες μένουν και βοηθούν τους δυο Έλληνες και Ορθοδόξους μοναχούς. "Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα".

Το καθολικό της μονής του Αγίου Γεωργίου στην Ραϊθώ

             Η εξιστόρηση θαυμαστών σημείων του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτης από τον Ηγούμενο της μονής Πατέρα Αρσένιος δημιούργησε ιδιαίτερη κατάνυξη. Το πρώτο αναφέρεται σε μαρτυρία άραβα φύλακα της μονής ο οποίος ρώτησε τον Πατήρ Αρσένιο κάποτε να του πει πότε ήρθε στην μονή ο “γέροντας” που είδε να περπατάει στο καθολικό και πέριξ της μονής Ο Πατέρας Αρσένιος είπε ότι δεν είχε αλλάξει κάτι στην μονή και κατανοώντας τι έγινε, κάλεσε τον φύλακα να έρθει και να δει το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη, στο οποίο αναγνώρισε τον “γέροντα” που είχε δει.
                   Το δεύτερο σημείο θρυλείται σε πολύ παλαιότερη εποχή όταν ένας ψαράς άραβας δυσκολεύονταν να τα φέρει πέρα και αναγκάστηκε να υποθηκεύσει το σπίτι του. Όμως ο δανειστής του τον εξαπάτησε και αντί για το σπίτι του υποθήκευσε την νεαρή κόρη του, καθώς ο ψαράς ήταν αγράμματος. Ο ψαράς δεν τα πήγαινε καλά και όταν ο δανειστής ήρθε και του διάβασε τι είχε υπογράψει, ο ψαράς έχασε την παρηγόρια του. Σαν να μην έφτανε αυτό, ανοίχτηκε στην Ερυθρά Θάλασσα και το καΐκι τσακίστηκε στα βράχια. Ημιλυπόθημος εκεί, διηγήθηκε αργότερα ότι, «ήρθε ένας Αβάς (Πατέρας, έτσι λένε τους ορθόδοξους μοναχούς εκεί) με άσπρα μαλλιά και μου είπε θέλεις χουρμάδες, να πάρε όσους θες και όλα θα πάνε καλά θα δεις. Μου τους έβαλε στα χέρια και εξαφανίστηκε Άρχισα να τους τρώω, πετώντας τα κουκούτσια και ξαφνικά παρατήρησα πως κάποιος από πίσω μου μάζευε τα κουκούτσια. Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα πως τα κουκούτσια από τους χουρμάδες που μου έδωσε ο Αβάς ήταν χρυσά». Ο ψαράς είχε ακόμη μερικούς χουρμάδες, τόσους όσους χρειάστηκαν να πάρει την θυγατέρα του πίσω.

             Και η φιλοξενία των Πατέρων συνεχίστηκε με γεύμα και την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας καθώς με το παλιό ημερολόγιο ήταν η 1η μέρα του 2011.            

Το αρχονταρίκι της Μονής

Εικόνα στο Αρχονταρίκι της Μονής

              Έτσι λοιπόν αναχωρήσαμε την μονή του Αγίου Γεωργίου και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνας του Σινά, από το οποίο 10 λεπτά πριν βρίσκονταν το ξενοδοχείο όπου θα καταλύαμε.

             Επισήμως, η ευρύτερη περιοχή γύρω της μονής της Αγίας Αικατερίνας του Σινά έχει ονομαστεί ως Πόλη της Αγίας Αικατερίνας του Σινά και τελευταίως το κράτος της Αιγύπτου έχει καθιερώσει και την επιβολή φόρου για τους εισερχόμενους.
             Έτσι ολοκληρώθηκε η 1η μέρα του ταξιδιού μας.